کلیه نویسندگان مقالات ملزم به رعایت اصول اخلاق پژوهشی – حرفه­ ای هستند. براساس اخلاق پژوهشی – حرفه­ ای، اجتناب از هر گونه سرقت ادبی (Plagiarism) وظیفه همه محققین و فعالین در حوزه پژوهش است. طبق ویرایش چهارم دیکشنری American، سرقت ادبی به معنای کپی یک بخش از نوشته فرد دیگر و استفاده از آن به عنوان نوشته­ خود است. طبق ویرایش دوم این دیکشنری، استفاده از نوشته و یا ایده شخصی دیگر به عنوان ایده و نوشته خود سرقت ادبی است.
انجمن جهانی مهندسین برق و الکترونیک (IEEE) سرقت ادبی را به عنوان استفاده مجدد از نوشته‌­های پیشین، نتایج آن و کلمات و اصطلاحات به کار رفته بدون ذکر دقیق نام نویسنده و اشاره واضح به منبع تعریف می­‌کند. 
شایان ذکر است که هیچ سطح قابل قبولی از تقلب و سرقت ادبی، حتی در حد بسیار محدود، وجود ندارد و هرگونه کپی برداری با هر میزانی به عنوان سرقت ادبی شناخته می­ شود.
نویسندگانی که وجود سرقت ادبی در مقاله آنها در هر مرحله از کنفرانس (حتی پس از پذیرش و ارائه مقاله در کنفرانس) محرز گردد، کلیه پیامدهای احتمالی از جمله حذف مقاله از مجموعه مقالات کنفرانس را بر عهده دارند.